بررسی اثر سم زنبورعسل بر سندرم تخمدان پلی کیستیک در موش آزمایشگاهی بزرگ

سابقه و هدف: شایع ترین اختلال اندوکرین در زنان، سندرم تخمدان پلی کیستیک است که 5 تا 10 درصد زنان در سن تولید مثل به آن مبتلا هستند. این سندرم به شکل یک بیماری خودایمن نمایان می شود که در آن غلظت آنتی بادی های ضدتخمدانی به شدت افزایش می یابد. سم زنبور عسل با واکنش ایمنی و فعالیت ضد التهابی 100 برابر قوی تر از هیدروکورتیزون عمل می کند. در این مطالعه اثر درمانی سم زنبور عسل بر روی سندرم تخمدان پلی کیستیک در موش بزرگ آزمایشگاهی (رت) مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، القای تخمدان پلی کیستیک با روش تزریق زیرپوستی هورمون استرادیول ولرات با دوز 2 میلی گرم حل شده در روغن کنجد در مرحله استروس رت های بالغ نژاد ویستار انجام گرفت. پس از گذشت 60 روز از تیمار، تزریق درون صفاقی سم زنبور عسل با دوز 2/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن برای هر موش به مدت 10 روز انجام شد. سپس نمونه گیری تخمدان از موشهای تجربی، شاهد و کنترل انجام و با روشهای رنگ آمیزی بافتی به مقایسه بافت شناسی تخمدان طبیعی، پلی کیستیک و تیمار با سم پرداخته شد. کلیه نمونه های بافتی به ضخامت 6 تا 7 میکرون برش زده شدند و با روش رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین تهیه گردیدند. داده ها با استفاده از روش anova آزمون شدند و 05/0p< سطح معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: اندازه گیری لایه گرانولوزا، تک، تعداد و قطر کیست ها و فولیکول های مختلف و بررسی آماری آن، بهبود چشمگیر تخمدان پلی کیستیک را در رت های تیمار شده با سم زنبور عسل نشان داد (05/0p<). همچنین، در بیش از 70% موارد نمونه های تیمارشده با زهر زنبور، اجسام زرد که در تخمدان پلی کیستیک به ندرت وجود دارند، یافت شد که می تواند نشان دهنده آغاز مجدد اوولاسیون باشد. نتیجه گیری: به نظر می رسد زهر زنبور عسل با اثرات آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی خود می تواند در بهبود کیست ها موثر واقع شده و باعث آغاز مجدد فرآیند اوولاسیون گردد.